اخبار و مقالات

کامیون های سه محوره در ایران

1400/03/08

کامیون های سه محوره در ایران

انواع کامیون های سه محوره در ایران از نظر تیپ حرکتی
از اواخر سال های دهه 60 و 70 شمسی، آهنگران کشورمان اقدام به ایجاد تغییراتی در شاسی کامیون های دو محوره و نصب یک محور دیگر در زیر شاسی کردند تا به این شکل کامیون های باری و کمپرسی دو محوره به انواع سه محوره تبدیل شوند.

این کار باعث شد تا نام های مختلفی مثل جکی و یا بالاگیر و یا قپان در این زمینه به میان آید. البته این ابتکار عمل از قبل نیز به صورت فابریکی در بین برخی کامیون های موجود در کشورمان دیده می شد که محور بدون دیفرانسیل بالاگیر داشتند.

 

تعریف تک

 

 

اصطلاحی که در بین مردم کشورمان درباره کامیون های دو محوره شنیده می شود، تک است که اشاره به تک محور بودن محور های محرک آن دارد. البته به اشتباه حتی ممکن است کامیون های دو محوره دو دیفرانسیل نیز در این بین تک خوانده شوند که به دلیل تعداد بسیار کم مدل های شخصی اینگونه کامیون ها، این اشکال چندان هم بزرگ نخواهد بود.کامیون های سه محوره

اما همان طور که در مطالب گوناگون گفته ایم، بهتر است تا به آرایش محور اینگونه خودرو ها اشاره شود که به تیپ آنها به طور فنی و علمی 2×4 گفته می شود که بیانگر وجود 4 نقطه اتصال با زمین ( 4 لاستیک در دو محور، بدون در نظر گرفتن اینکه محور عقب دارای تایر های دوتایی است یا تکی؛ چرا که این نحوه استفاده تأثیری در نامگذاری ها نخواهد داشت) و محرک بودن فقط دو نقطه از این 4 نقطه اتصال است.

به عبارت دیگر، به معنی حضور دو محور در کامیون است که فقط یک محور آن دارای دیفرانسیل بوده و محرک و پیش برنده است.

 

پیشنهاد شده: ظهور کامیون های برقی در آینده ای نه چندان دور

 

سه محوره ها

 

 

اما در انواع سه محوره، هر چند دو آرایش کلی 2×6 و 4×6 و تعداد بسیار کم مدل های سه دیفرانسیل 6×6 به طور شخصی و غیر نظامی می توان دید، اما در بین همین آرایش ساده سه محور بودن هم انواع گوناگونی از نظر تیپ حرکتی و فابریک یا کارگاهی بودن آنها وجود دارد که در این قسمت به توضیح کوتاهی از آنها خواهیم پرداخت.کامیون های سه محوره

البته باید بدانیم که در مدل های سه محوره 2×6 یعنی دارای یک دیفرانسیل و یک محور محرک هم، محور دوم غیر محرک می تواند انواع مختلفی داشته باشد. از این نظر که فرمان پذیر باشد و یا نباشد، در صورت فرمان پذیر بودن در پشت چرخ جلو باشد و یا جلوی محور محرک و یا پشت آن، دارای تایری هم سایز محور های دیگر باشد و یا تایری کوچک تر داشته باشد و...

 

سه محوره 4×6

 

 

یکی از شایع ترین و رایج ترین تیپ های کامیون ها و کشنده های سه محوره، نمونه دارای دو دیفرانسیل یا به عبارتی دارای دو محور محرک است که در زبان فنی به آن 4×6 گفته می شود. این نوع کامیون ها و کشنده ها به صورت فابریک دارای سه محور هستند که دو محور انتهایی آنها نقش پیش برنده را بازی می کند.کامیون های سه محوره

می توان گفت جز تعداد محدودی از ساخته های یکی از شرکت های کوچک اروپایی، همه مدل های 4×6 بدون قابلیت بالاگیر هستند که به این معنی است که محور سوم همیشه روی زمین در حرکت است که از این رو، استهلاک این کامیون ها کمی بالاتر است.

باید بدانیم که محور محرک عقبی در زمان نیاز و به خواست راننده درگیر می شود و در زمان معمولی، فقط محور دوم نقش محور محرک و به جلو برنده را بازی می کند تا به این صورت استهلاک خودرو کمتر شود.

 

سه محوره 2×6 بالا گیر فابریک

 

 

برخی شرکت های تولیدی اقدام به نمونه های فابریک از کامیون ها و کشنده های سه محوره خود با آرایش 2×6 می کنند. برخی از این محصولات در قدیم قابلیت بالا بردن محور سوم خود را نداشتند و این محور به صورت همیشگی روی زمین در حرکت بود.کامیون های سه محوره

اما به سرعت کمپانی ها اقدام به طراحی و ساخت انواع بالاگیر کردند تا به این شکل فقط محور سوم در زمانی که نیاز است، استفاده شود. این نمونه خودرو ها امروزه هم در اروپا کاربرد و طرفداران زیادی دارد که می توان گفت در انواع کشنده بیشتر از نمونه های کامیونی دیده می شود.

در کشنده های اروپایی معمولا محور بالاگیر در وسط قرار می گیرد و در هر طرف محور چرخ های تکی قرار دارد و این در حالی است که در مدل هایی که چرخ های بالاگیر از نوع جفتی است، این محور در عقب نصب می شود. در گذشته و حال هم انواع سه محوره های بالاگیر در کشورمان تولید و عرضه شده و حتی کشنده هایی از این دست نیز دیده می شود.

 

سه محوره 4×6 بالا گیر فابریک

 

 

این روش آرایش محوری فقط توسط شرکت سیسو دنبال می شود و این شرکت فنلاندی که در گذشته محصولاتی بر اساس رنو و در حال حاضر تولیداتی بر اساس مرسدس بنز دارد، اولین شرکت سنگین ساز دنیاست که از این روش برای محصولاتش استفاده می کند.کامیون های سه محوره

در واقع این شرکت که دست توانایی نیز در ساخت خودرو های خاص و نظامی نیز دارد، برای آکتروس و آروکس های ساخت مرسدس بنز، محور های خاص خود را قرار می دهد و از این راه کامیون هایی با آرایش حرکتی مختلف تا انواع تمام چرخ محرک تولید می کند.

مهم ترین ویژگی محور های ساخت این شرکت جدا از توانایی های بالاتری که برای تحمل بار و فشار های بیشتری دارند، توانایی آنها در بالا گرفته شدن با وجود محرک بودن آنهاست تا به این روش هم استهلاک کمتری داشته باشند و هم در زمان نیاز، کمک به حرکت خودرو کنند. البته این تکنولوژی ممکن است در مدل های چهار و پنج محوره این شرکت نیز پیاده شود و فقط مختص انواع سه محوره آن نیست.

 

سه محوره 2×6 بالا گیر غیر فابریک

 

 

با حضور کامیون های سه محوره 2×6 فابریک در بازار کشورمان، آهنگران و صنعتگران نیز اقدام به تبدیل انواع دو محوره 2×4 به نمونه های سه محوره 2×6 کردند تا از این طریق تناژ حمل بار این کامیون ها افزایش پیدا کند. به این کامیون ها اصطلاحا جَکی یا قپان گفته می شود که جَکی اشاره به بالا رفتن محور اضافه شده با یک جک دارد.کامیون های سه محوره

این جک در این نمونه می تواند پنوماتیک، هیدرولیکی و یا حتی برقی هیدرولیکی باشد. سیستم فنربندی و اتصال این محور به گونه ای است که شبیه به یک ترازو یک کفه ای که در یک طرف سنگ و در طرف دیگر بار قرار دارد، عمل می کند و به همین خاطر به این شیوه سه محوره کردن، قپان نیز گفته می شود.

مرسدس بنز های زیادی از سری های 1921 و 1924 سه محوره، از این نوع هستند که تناژ حمل باری برابر با نمونه های 4×6 فابریک دارند اما استهلاک کمتری برای راننده خود خواهند داشت هر چند که قدرت مانور این کامیون ها به خاطر نداشتن سیستم های قفل کن و جفت کن، پایین تر از مدل های گفته شده است.کامیون های سه محوره

ارسال نظر

کاربر گرامی، برای ثبت نظر خود روی دکمه روبرو کلیک کنید

ثبت نظر